Αισθήσεις που δεν αποφασίζουν
στ’ αλήθεια τι ποθούν∙
πόνο στον πόνο,
πόνο σ ‘ αγάπη,
ή την αδιαφορία στον πόνο;
Βλέμματα που δεν συναντώνται,
όπως τα στόματα με
τα πέλματα και τα χείλη,
συζητούν για την αγάπη
και το μίσος, και τη γλύκα και τον πόνο.
Ρουθούνια που δε μυρίζουν
τον έρωτα, μόνο δάχτυλα
που ψάχνουν εσοχές και εξοχές
ανείπωτες και άφθαρτες που
για πρώτη φορά θ’ ατιμασθούν.
Στήθη λευκά σαν κρίνα
που ανθίζουν ξαφνικά χωρίς
να καταλάβεις το χθες πως
πέρασε στο σήμερα κι αυτό
στο αύριο πως γρήγορα περνά.
Νύχια, μονάχα, που ξέρουνε κι
αναγνωρίζουν και χαίρονται
τη σάρκα όταν πονούν
ή όταν ξανά ανάβουνε
τη φλόγα και ξεκινά τ’ ανέβασμα.
pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1997-