Που να υπάρχει άραγε η ευτυχία;
Μήπως στο τέλος
του διαδρόμου
της δυστυχίας; Έτσι, νομίζω…
Πονάς – πονάς και κλαις μα…
σα διαβείς το μεγάλο αυτό διάδρομο,
στο τέλος του,
θα δεις μια πόρτα με την επιγραφή:
«αγαθά κόποις κτώνται»
θα τη χτυπήσεις, ένας γεράκος θα
προβάλλει και θα ρωτήσει: «πόνεσες;».
Εσύ, θα δείξεις τις πληγές,
τα ροζιασμένα και βρώμικα χέρια
μα και την κάτασπρη, σαν περιστέρι, ψυχή
κι εκείνος τότε θα πει:
«ακολούθησε τη μελωδία που γύρευες…»
pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1997-