Ρούχα λευκά, αέρινα
σε σώματα αγαλμάτινα
και μυρωδάτα ανδρικά.
Σε σκοπούς μελωδικούς
υπακούουν τυφλά, χορεύουν
με τα μάτια κλειστά.
Τι φιγούρες, θεέ μου;
Τι κορμιά μαγικά,
μ’ αρώματα τόσο ηδονικά(;)
Ο ήλιος ζηλεύει,
το φεγγάρι θρηνεί
και τα κρίνα απ’ τον πόθο
έχουν πια μαραθεί.
pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1998-