Μ’ αρέσει
ν’ απομονώνομαι
σε μια υπερήφανη
μοναξιά και ν’ αφήνω
τις σκέψεις
να με χτυπούν
όμοια με κύματα,
την ακρογιαλιά…
Μ’ αρέσει
να κρύβομαι
πίσω από στίχους
όταν μορφή
παίρνουνε τείχους,
που μόνη
έχω χτίσει εγώ,
και με πλακώνει
κι εγώ γελώ!
Μ’ αρέσει
ν’ αντιστέκομαι
σε πειρασμούς
που βάζω εγώ
στον εαυτό μου.
Δείχνει πως
τάχα δύναμη
έχω περίσσια, σ’ άλλους
πειρασμούς ν ‘αντισταθώ.
Μ’ αρέσει
σ’ έναν αδιάκοπο ίλιγγο
να ζω.
Επιθυμώ να πέσω
κι ύστερα να πολεμήσω
με τρόμο,
να πέσω ενώ μετά
θα ικετεύσω: βοήθεια,
να σηκωθώ.
pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1997-