Άνθρωποι κουτοί,
αμίλητοι, ματωμένα
τα χείλη,
βήμα βιαστικό
που θέλει να ξεφύγει
τη σταγόνα της βροχής,
από φόβο ή μήπως
υπερηφάνεια πληγωμένη;
Άνθρωποι κουτοί,
σκυφτοί, βλέμμα
μπερδεμένο στο τώρα
και το αύριο
που είναι μακρυά
κι όμως τόσο κοντά,
σκέψεις θολές και
τα στήθη τρέμουν σ’ αυτές…
pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1997-