Και σα να μην έφταναν όλα τ’ άλλα
έρχεται τώρα κι αυτό, μια πινελιά αποδοκιμασίας
στον πίνακα με το χαοτικό περιβάλλον που
μυρίζει καμμένη ελπίδα και ζωή !…
Στο όλο τοπίο δυστυχισμένοι άνθρωποι
που ζητούν απεγνωσμένα να δουν – να ακούσουν κάτι,
κάτι ευτράπελο για να ξεχάσουν
τη δική τους μιζέρια.
Μόνο, μόνο σε μια γωνιά του ξεθωριασμένου πίνακα
σαν κάτι – σαν κάτι να θυμίζει ζωή.
– ζωή δεν είναι σα να βλέπεις μηδίαμα
στο πρόσωπο κάποιου; – ναι, αυτό είναι ζωή.
Να, λοιπόν, κοίτα στη γωνία του πίνακα
«του μεγαλείου της δυστυχίας» κείται περήφανη η ζωή!
– Μα που; – Ακόμη δεν είδες το παιδί
που κοιτάζει τον ήλιο και χαμογελά;
pic-a-poem.gr
Άννα Κ. Γεωργάκη -1997-