Δεν ήθελα να δω
όσα ήταν μπροστά μου.
Δεν ήθελα ν` ακούσω
όσα η καρδιά μου φώναζε.
Έκλεινα τα μάτια
κι υπάκουγα μόνο στην επιθυμία του κορμιού
που με βύθιζε όλο και πιο πολύ στη μαύρη θάλασσα σου.
Μέχρι που η ψυχή
δεν άντεξε το τόσο σκοτάδι,
τα παγωμένα σου νερά
και βγήκε στην επιφάνεια να πάρει ανάσα.
Έφυγες•
σου ήταν αδύνατον να της συγχωρέσεις αυτή την ανυπακοή.
Χάρης Γαντζούδης, 2015