Αν σε μισούν να μη μισείς κι αν είσαι πληγωμένος
να μην είσαι ευκολόπιστος μήτε πονηρεμένος.
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις
να σκέφτεσαι χωρίς τη ζωή στη σκέψη να χαρίζεις.
Αν μεγαλόψυχος μπορείς το ίδιο να ξανοίξεις
το θρίαμβο ή τον όλεθρο που κάποτε θα σμίξεις.
Αν υπομένεις τους κακούς ν’ ακούς που θα χαλνούνε
τα λόγια σου τ’ αληθινά κι άμυαλους θα πλανούνε.
Αν μπορείς ό,τι αγάπησες ρημάδι ν’ αντικρύσεις
με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις.
Αν όσα πλούτη κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις
σ’ ένα παιχνίδι τολμηρό να μην τα λογαριάσεις.
Κι όταν χαθούν αχάλαστη νάναι η ζωή σου εσένα
χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα.
Αν σκλάβα σου νάχεις μπορείς στην πράξη την καρδιά σου
να βρεις το θάρρος πούμεινε πολύν καιρό μακριά σου.
Αν στην καταστροφή μπορείς νάχεις την ίδια γνώμη
μ’ άσειστη θέληση να λες: «βάστα καρδιά μου ακόμη».
Κι αν δεν μπορείς φίλος κι εχθρός πίκρες να σε ποτίζει.
Κι αν εχτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο τ’ αξίζει.
Κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις
και μέσα του κάθε στιγμής τους θησαυρούς να κλείσεις.
Όλα δικά σου γίνονται τότε σ’ αυτή την πλάση
κι είσ’ άξιος άνδρας που κανείς δε θα σε ξεπεράσει.
Μετάφραση: Μαρίνος Σιγούρος