Ποίηση: Αρθούρος Ρεμπώ
Απαγγελία: Γιώργος Κιμούλης
Απόσπασμα από το ποίημα του “Παιδάκι Ακόμα”
Άγιοι Πατέρες,σοφοί διδάσκαλοι , άρχοντες μου, κακώς με παραδίδετε στη δικαιοσύνη.
Δεν έχω καμία σχέση με όλους αυτούς εγώ. Ποτέ μου δεν υπήρξα χριστιανός. Τη γενιά μου τη βασάνιζαν και τραγουδούσε.
Δεν καταλαβαίνω από νόμους. Η ηθική μου είναι άγνωστη λέξη.
Είμαι κτήνος ;
Κάνετε λάθος.
Αποστρέφω το βλέμμα από το δικό σας φως.
Είμαι κτήνος.
Ναι , είμαι “αράπης”. Αλλά θα μπορούσα να σωθώ.
Εσείς ; Εσείς οι μανιακοί ; Οι αγροίκοι ; Οι τσιφούτηδες ; Εσείς, εσείς είστε “αράπηδες”.
Έμπορα είσαι “αράπης”. Δικαστή είσαι “αράπης”. Στρατηγέ είσαι “αράπης”.
Αυτόν το λαό τον κυβερνά ο πυρετός και ο καρκίνος.
Το πιο έξυπνο θα ήταν να εγκαταλείψω αυτήν την ήπειρο.Η τρέλα περιφέρεται στους δρόμους κρατώντας όμηρους αυτούς τους άθλιους.
Εισέρχομαι στο αληθινό βασίλειο των παιδιών του Ham.
Κατανοώ τη φύση; Κατανοώ τον εαυτό μου; Όχι άλλες λέξεις !
Θάβω τους πεθαμένους στην κοιλιά μου… Κραυγές, τύμπανα, χορός, χορός, χορός, χορός! Δεν βλέπω την ώρα που οι λευκοί θα αποβιβαστούν, θα περιέλθω στην ανυπαρξία.
Δίψα και πείνα, κραυγές, χορός, χορός, χορός, χορός!